پیچ های ضربه ای در موادی که درون آن ها رانده می شوند، رزوه های جفتی را تشکیل می دهند.دو نوع اصلی وجود دارد: شکل دادن به نخ و برش با نخ.
پیچ رزوه ساز مواد را در اطراف سوراخ پیلوت جابجا می کند تا در اطراف رزوه های پیچ جریان یابد.این پیچ‌ها معمولاً در مواقعی استفاده می‌شوند که به تنش‌های زیاد برای افزایش مقاومت در برابر شل شدن نیاز باشد.از آنجایی که هیچ ماده ای برداشته نمی شود، قسمت جفت گیری تناسب با فاصله صفر ایجاد می کند.آنها معمولاً برای جلوگیری از شل شدن نیازی به واشر قفل یا انواع دیگر قفل ندارند.
پیچ های رزوه ای دارای لبه های برش و حفره های تراشه ای هستند که با جدا کردن مواد از قسمتی که در آن فرو می روند، یک نخ جفت ایجاد می کند.پیچ ها؟؟عمل برش به این معنی است که گشتاور مورد نیاز برای درج کم است.پیچ‌ها در موادی استفاده می‌شوند که تنش‌های داخلی مخرب مورد نیاز نیست، یا زمانی که برای استفاده از پیچ‌های رزوه‌ساز به گشتاور محرکه زیادی نیاز است.
به طور کلی، پیچ‌های ضربه‌ای اجازه قرار دادن سریع را می‌دهند، زیرا از مهره‌ها استفاده نمی‌شود و دسترسی فقط از یک طرف اتصال لازم است.رزوه های جفت ایجاد شده توسط این پیچ های ضربه ای به رزوه های پیچ نزدیک می شوند و نیازی به فاصله نیست.تناسب نزدیک معمولاً پیچ ها را حتی زمانی که در معرض ارتعاش هستند محکم نگه می دارد.
پیچ های نواری معمولاً سخت شده و دارای مقاومت کششی حداقل 100000 psi با مقاومت پیچشی نهایی نسبتاً بالا هستند.پیچ های ضربه ای در فولاد، آلومینیوم، ریخته گری، چدن، آهنگری، پلاستیک، پلاستیک های تقویت شده و تخته سه لا آغشته به رزین استفاده می شود.
پیچ های ضربه ای با رزوه های درشت یا ریز در دسترس هستند.از نخ های درشت باید با مواد ضعیف استفاده شود.اگر دو یا چند درگیری کامل نخ باید بالای شکاف برش باشد، اما مواد به اندازه کافی ضخیم نیست که اجازه دهد دو رشته کامل نخ درشت ایجاد شود، نخ های ظریف توصیه می شود.
زمان ارسال: سپتامبر 13-2022